چطور با بچه رفتار كنيم؟

به عنوان یک پدر و مادر، وظیفه شما این است که هر روز فرزندان خود را بپرورانید و به آنها آموزش رفتار دهید، اما گاهی اوقات ممکن است انجام آن کار سختی باشد! با عصبانیت، فشار دادن مرزها و کشمکش های ارتباطی، کنترل رفتار کودک شما می تواند فراتر از مشکل باشد. با این حال، با کمی پشتیبانی اضافی، می توانید یک متخصص کامل شوید. ما همه چیزهایی را که باید در مورد نحوه نظم دادن، آموزش و سرگرمی با بچه های کوچک بدانید را به شما آموزش خواهیم داد.

روش 1 همکاری با بچه های کوچک

1.وظایف را سرگرم کننده کنید

 از آنجایی که بچه های کوچک دائماً در حال آشفتگی هستند و لباس های خود را کثیف می کنند، به راحتی می توانید احساس کنید که خانه شما همیشه خراب است. اگر می خواهید فرزندتان به شما کمک کند تا همه چیز را مرتب نگه دارید، کارهای خانه یا کارهای ساده را به یک بازی تبدیل کنید. از این که به فرزندتان بگویید باید چیزی را تمیز کند، خودداری کنید. ممکن است لازم باشد به او کمک کنید یا همراه او را شروع کنید. شما همچنین می توانید چالش ها یا کارهای روزمره را در مسابقاتی که در آن رقابت می کنید، انجام دهید.

• برای مثال، یک سطل بزرگ بگیرید و به کودکتان کمک کنید تا اسباب بازی ها را داخل آن بیاندازد. ممکن است فرزندتان را تشویق کنید که تمام بلوک ها یا توپ ها را برای پرتاب پیدا کند. این به او کمک می کند مرتب سازی را یاد بگیرد و تمیز کردن را تعاملی تر می کند.

• کارها را به رقابتی بین چند کودک تبدیل کنید. این باعث می شود که بیشتر شبیه یک بازی به نظر برسد.

2. به كودك حق انتخاب بدهید.

 بچه ها دوست دارند احساس کنند که کنترل یا قدرتی بر روی چیزها دارند. اگر به فرزند خود یک گزینه بدهید، او احساس می کند که کنترل اوضاع را در دست دارد و کمتر احتمال دارد که نافرمانی کند یا عصبانی شود. به عنوان مثال، ممکن است به فرزندتان بگویید که می تواند لباس خواب خود را برای آماده شدن برای خواب انتخاب کند یا می تواند انتخاب کند که دوست دارد قبل از خواب به چه داستانی گوش دهد.

• هنگامی که به بچه های کوچک گزینه هایی می دهید، آنها را سرحال نگه دارید، در غیر این صورت ممکن است فرزندتان خسته شود. همچنین به کودک خود فرصتی برای تصمیم گیری بدهید.

• اگر از چندین کودک مراقبت می کنید، بپرسید “چه کسی می خواهد در این پروژه به من کمک کند؟”

3.یک روال ایجاد کنید.

کودکان کوچک مانند بزرگسالان حس زمان را ندارند. اما، آنها یک حس روتین دارند. دانستن اینکه چه چیزی در آینده پیش می آید و چه چیزی در طول روز انتظار می رود می تواند آرامش بخش باشد. لازم نیست برای هر ساعت از روز فعالیت های دقیقی را برنامه ریزی کنید. اما، یک روال سست به کودک شما احساس امنیت می دهد که می تواند رفتار او را بهبود بخشد و عادات خوبی ایجاد کند.

• به عنوان مثال، یک روال خواب شل ممکن است شامل پوشیدن لباس خواب، مسواک زدن، دراز کشیدن هنگام خواندن داستان و رختخواب باشد.

• وقتی با بیش از یک کودک کار می کنید، می تواند به هماهنگ کردن برنامه خواب آنها کمک کند تا هم آنها استراحت کنند و هم شما استراحت کنید.

مقاله مرتبط: چطور با كودك حرف بزنيم؟

4.به رفتار خوب پاداش دهید.

قبل از صحبت کردن در مورد رفتار مناسب، منتظر نمانید تا فرزندتان کار بدی انجام دهد. در عوض، فرزندتان را در حال انجام یک کار خوب بگیرید و او را به خاطر آن تحسین کنید. بچه ها پاسخ می دهند

تقویت مثبت بهتر از تنبیه است فقط مطمئن شوید که از ستایش های خاص استفاده می کنید.

• از تنبیه یک کودک با اشاره به خوب بودن کودک دیگر خودداری کنید. این فقط باعث می شود یکی از بچه ها از دیگری عصبانی شود.

روش 2 مدیریت رفتار دشوار

1.واکنش های خود را کنترل کنید.

 فرزند کوچک شما برای رفاه عاطفی و جسمی به شما وابسته است. اگر هنگام صحبت با فرزندتان ضربه بزنید، فریاد بزنید یا از الفاظ ناپسند استفاده کنید، کودک خود را وحشت زده خواهید کرد و ممکن است باعث آسیب طولانی مدت شود. در حالی که هنوز ممکن است عصبانی شوید، به خود بگویید تا زمانی که آرام نشده اید، کودک کوچک خود را تنبیه نکنید و با او برخورد نکنید. همیشه از کتک زدن یا تهدید کردن کودک خودداری کنید.

• اگر متوجه شدید که سر فرزندتان فریاد می زنید، به جای آن سعی کنید زمزمه کنید. برخی از معلمان می گویند که زمزمه کردن در واقع باعث می شود که بچه ها بیشتر گوش کنند و به آنچه شما می گویید توجه کنند.

• بچه های کوچک به یکدیگر نگاه می کنند تا بفهمند چه احساسی دارند. بنابراین، اگر سر کودک نوپا فریاد بزنید، ممکن است کودک شما در واقع شروع به گریه کند.

2. خود را در جایگاه فرزندتان قرار دهید.

سعی کنید با آنچه فرزندتان قرار است ارتباط برقرار کنید. چه ناامید هستيد، چه با حوصله یا  در حال تلاش برای خوشگذرانی با کودک کوچکتان، این کار مفید است. از خودتان بپرسید که فرزندتان باید چه چیزی را ببیند، فکر کند یا احساس کند. به یاد داشته باشید که بسیاری از موقعیت هایی که برای شما عادی به نظر می رسند ممکن است برای کودک کوچک شما جدید، ترسناک یا طاقت فرسا باشند.

• گرسنگی، تشنگی و خواب نیز عوامل مهمی در خلق و خوی فرزند شما هستند. اگر متوجه شدید که کودکتان ناگهان ناله می کند، در نظر بگیرید که آیا او ممکن است به یک میان وعده یا چرت نیاز داشته باشد.

• به یاد داشته باشید که مراقب عملکرد هر کودک باشید. اگر متوجه شدید که یکی از بچه ها ساکت یا ناراحت است، او را کنار بکشید و از او بپرسید که چه احساسی دارد.

3.کودک را آرام کنید.

 اگر کودک کوچک شما به راحتی بیدار می شود و مستعد عصبانیت است، سعی کنید او را آرام کنید. از او بخواهید نزدیک شما بنشیند و داستانی بخواند. یا، یک موسیقی آرام بخش پخش کنید. برخی از موسیقی های مورد علاقه فرزندتان را برای کمک به بهبود خلق و خوی او قرار دهید.

• گاهی اوقات، تنها نشستن در کنار فرزندتان و برقراری ارتباط با او باعث می شود که او احساس بهتری داشته باشد و او را بیشتر به صحبت های شما گوش کند.

4.کمک بگیريد.

 اگر هنوز احساس می کنید که آنطور که دوست دارید با کودک خود واکنش نشان نمی دهید یا با او رفتار نمی کنید، یا می بینید که هنوز عصبانی هستید، ممکن است بخواهید با یک پزشک یا درمانگر صحبت کنید. گاهی اوقات، صحبت کردن در مورد ناامیدی ها و انتظارات خود با یک درمانگر آموزش دیده می تواند به شما کمک کند یاد بگیرید که موقعیت های مراقبت از کودک را بهتر مدیریت کنید.

• اگر فرزند شما در مدرسه است، ممکن است بخواهید وضعیت خود را با معلم فرزندتان یا مشاور مدرسه در میان بگذارید.

• اگر برای رسیدگی به بیش از یک کودک مشکل دارید، چند روز در هفته یکی از آنها را در پیش دبستانی یا مدرسه بازی قرار دهید. این می تواند به شما فرصتی برای یک به یک با یک کودک دیگر بدهد، یا حداقل به شما کمی استراحت بدهد.

روش 3 پرورش بچه های کوچک

1.عشق را نشان دهید.

 فرزند شما یاد خواهد گرفت که با خودش همانطور رفتار کند که شما با او رفتار می کنید، بنابراین ابراز عشق مهم است. این بدان معنا نیست که شما باید اجازه دهید فرزندتان هر کاری می خواهد انجام دهد. حد و مرزها را تعیین کنید و آنها را اجرا کنید تا بچه کوچک شما بداند چه انتظاری دارد. هر طور که می توانید عشق خود را نشان دهید. برخی از مردم در آغوش می گیرند، برخی دیگر خانه خوبی فراهم می کنند و برخی توجه خود را نشان می دهند.

• انتظار نداشته باشید که والدین یا مراقب کامل باشید. زمان هایی وجود خواهد داشت که از فرزندان خود ناامید می شوید. ناامیدی را بپذیرید و بدانید که همه چیز آسان تر خواهد شد.

2.با بچه هایتان وقت بگذرانید.

 لازم نیست بخش بزرگی از روز خود را برای اختصاص دادن به فرزندان کوچک خود اختصاص دهید. در واقع می توانید لحظات کوچک را به حساب بیاورید و به فرزندان خود نشان دهید که به آنها علاقه مند هستید. ممکن است کنار هم بنشینید و داستان بخوانید، بازی های احمقانه انجام دهید یا فقط با هم تنقلات درست کنید. نکته این است که فرزندانتان را تشویق کنید که در کنار شما و با شما کارها را انجام دهند.

• اگر با کودکتان آشپزی می کنید، حتماً این کار را در سطح او انجام دهید. روی زمين کار کنید یا یک صندلی بلند را به پیشخوان ببرید تا او بتواند در تهیه غذا به شما کمک کند.

• بچه های کوچک دوست دارند که بزرگسالان احمقانه رفتار کنند. کودک کوچک خود را با چهره سازی یا رقصیدن غافلگیر کنید.

3. گوش بدهيد.

برای گوش دادن به هر آنچه که فرزندانتان می خواهند به شما بگویند یا در مورد آن صحبت کنند، وقت بگذارید. کاری را که انجام می دهید متوقف کنید و واقعاً با آنها درگیر شوید. سعی کنید در سطح آنها پایین بیایید، تماس چشمی برقرار کنید، تلفن همراه خود را کنار بگذارید و بشنوید که آنها چه می گویند. فرزندان شما احساس ارزشمندی خواهند کرد و ارتباط بین شما می تواند بهبود یابد.

• اگر فرزند شما در صحبت کردن یا توصیف چیزها مشکل دارد، همیشه می توانید برای صحبت کردن او سؤالات باز بپرسید.

4.آنها را در معرض تجربیات جدید قرار دهید.

تجربیات جدید و بازی نحوه یادگیری کودکان کوچک در مورد دنیای خود است. به عنوان والدین یا مراقب، باید به بچه های کوچکتان چیزهایی بدهید تا آنها را کشف کنند. برای یک کودک بسیار کوچک، ممکن است اسباب بازی هایی بدهید که حواس او را تقویت می کند (مانند توپ، جغجغه یا حیوانات نرم). برای بچه‌های بزرگ تر، آنها را به موزه، پارک طبیعی یا باغ‌وحش ببرید.

• بچه‌ها فعالیت‌هایی را دوست دارند که در آن می‌توانند چیزی خلق کنند، بدوند، یا كار جدیدی را کشف کنند.