پنج عنصر ضروری برای خانواده خوب

یک خانواده با عملکرد خوب چگونه به نظر می رسد؟ در اين نهاد باید به کودکان آنچه در جامعه قابل قبول است نشان داده شود. ما با صحبت کردن به یک زبان خاص، خوردن یک رژیم غذایی خاص، یا تعامل با اعضای خانواده به روش های مناسب به دنیا نمی آییم. انسان ها از بزرگان خود می آموزند که چگونه رفتار کنند. با هنجارهای فرهنگی پذیرفته شده مطابقت داشته باشند. بیشتر کارهایی که ما به عنوان شهروندان متمدن می آموزیم، از الگوسازی هایی است که می بینیم تا آموزش مستقیم.

با این حال، زندگی خانوادگی یک فرد بر اساس شرایط، قومیت و سایر شرایط تنظیم می‌شود، و شخصیت یا شخصیت‌های والدین تلاش می‌کنند خانواده‌ای داشته باشند که بتواند نسل بعدی بادوام را تولید و پرورش دهد. داستان کوتاه: والدین می خواهند فرزندانشان عملی، سازگار، و قادر به حفظ خود در بزرگسالی رشد کنند. میزان وقوع این نتایج برای بچه ها تحت تأثیر کیفیت محیط عاطفی و رابطه ای است که بچه ها در آن بزرگ می شوند.

پنج ماده ضروری برای پرورش

در اینجا پنج نكته بنیادی زندگی خانواده خوب را نوشتيم. مطمئناً می توان مطالب و جزئیات بیشتری را اضافه کرد، اما درک این ویژگی های اساسی شما را در مسیر درست هدایت می کند.

1.قوانين در خانواده

 والدین و الگوهای نقش بزرگسال نشان می دهند که چگونه می توان با تعارض برخورد کرد، تنوع و اختلاف را تحمل کرد. احترام متقابل به هر یک از اعضای خانواده از سوء استفاده عاطفی جلوگیری می کند. بزرگسالان در خانواده قوانین مبارزه منصفانه را درک می کنند و از آنها استفاده می کنند. ارتباطات واضح و مستقیم بدون سرزنش ارزش گذاری مي شود و به طور منظم استفاده می شود. مهارت های گوش دادن فعال به کودکان آموزش داده می شود. مجموعه مهارت هایی برای بیان سالم احساسات تشویق می شود. اعضای خانواده به درک یکدیگر و تأیید متقابل بیشتر از توافق و اصرار برای همسو بودن همه اهمیت می دهند.

2.مرزهاي بين فردي

مرزهای بین فردی روشن در خانواده و خارج از خانواده در ارتباط با جوامع بزرگتر مانند محله، ایالت و ملت حفظ می شود.

یک مرز خوب یا مفید به وضوح مشخص می کند که چه کسی برای انجام چه کاری، با چه کسی، چه زمانی، کجا و چگونه مناسب است. خانواده درک می کند که والدین/بزرگسالان چه کسانی هستند و فرزندان چه کسانی هستند و از هر یک در رابطه با سایر اعضای خانواده چه انتظاراتی می رود.

مرزهای مشخصی بین خانواده و سایرین (افراد خارج از خانواده) حفظ می شود. رهبران هر خانواده با در نظر گرفتن پیامدهای کوتاه مدت و بلندمدت مرزهایی را تعیین می کنند. مرزها ممکن است در طول زمان برای برآوردن نیازها یا ارزش های خانواده و جامعه تغییر کنند.

مرزهای مفید مسئولیت ها، تعهدات و امتیازات را روشن می کند. برای مثال، اعضای خانواده در نقش بزرگسال یا والدین مسئول بزرگ کردن بچه ها، پرداخت صورت حساب ها و حمایت هستند، نه بچه ها. از بچه ها انتظار می رود که بازی کنند، به مدرسه بروند و یاد بگیرند که چگونه بزرگسالانی اجتماعی و سازنده باشند. وظیفه آنها حل مسائل مربوط به روابط بزرگسالان نیست. بچه ها بیشتر با خواهر و برادرشان بازی می کنند، رقابت می کنند و همکاری می کنند تا با والدینشان. از اعضای خانواده در نقش فرزندان انتظار می رود که از بزرگسالان خانواده و قوانین خانه اطاعت کنند.

با توجه به رضایت دوجانبه، والدین این حق را دارند که رابطه خود را با یکدیگر به صورت دلخواه جنسی کنند و ممکن است  به تراپيست مراجعه کنند. والدین مجرد نیازهای بزرگسالان خود را با سایر بزرگسالان خارج از خانواده برآورده می کنند نه با فرزندان.

در عین حال، بزرگسالان و والدین در خانواده حق/وظیفه دارند که در مورد زندگی خانوادگی تصمیمات نهایی را بگیرند. خانواده ها دموکراسی نیستند.

3. روابط در خانواده با توجه منظم ارزش گذاری، پرورش و حفظ می شود.

والدین قرار ملاقات می گذارند. همچنین، به طور منظم، هر بزرگسال به عمد زماني را با هر کودک تنظیم می کند و تعاملات یک به یک را پرورش می دهد.

خواهر و برادرها ممکن است با هم دعوا کنند، اما آنها باید بیرون از خانواده (مثلاً در مدرسه) از یکدیگر حمایت کنند.

خانواده به عنوان یک گروه تعطیلات و سایر فعالیت‌های خانوادگی را انجام می‌دهند، و یک تاریخچه عمیق و غنی از زندگی خانوادگی و خزانه‌ای از خاطرات گرامی می‌سازند که می‌توانند در مواقع سخت از آنها استفاده کنند.

مقاله مرتبط: چگونه یک فرزند سالم از نظر عاطفی تربیت کنیم

4. حمايت بي قيد و شرط خانواده از فرزندان

کودکان یاد می گیرند که، صرف نظر از آنچه در ازدواج والدینشان می گذرد (از جمله طلاق یا جدایی)، می توانند روی این چهار واقعیت تضمین شده حساب کنند:

آنها به خاطر آنچه هستند دوست دارند و از آنها انتظار نمی رود که شبیه یا متحد یکی از والدین شوند.

در حین رشد، تمام نیازهای آنها توسط والدینشان تأمین می شود، از جمله تأمین، محافظت و تشویق برای پیگیری سرنوشت منحصر به فرد خود.

هر یک از والدین با هر یک از فرزندان رابطه ای دارند. کودکان دارای حداقل مثلث بین والدین خود هستند و به عنوان واسطه استفاده نمی شوند.

هر اتفاقی که در ازدواج والدینشان بیفتد تا حدودی بر آنها تأثیر می گذارد، اما ازدواج به آنها مربوط نیست: آنها باعث آن نشده اند، نمی توانند آن را کنترل کنند و نمی توانند آن را تغییر دهند. مرزهای مناسب حکم می کند که نظر دادن در مورد ازدواج از هر جهت برای فرزندان آن ازدواج ممنوع باشد. بچه ها طرف هیچ یک از والدین را نمی گیرند یا نقش یک شریک جایگزین والدین را بازی نمی کنند.

5. نحوه ترميم زخم ها در خانواده خوب

اگر زمانی روابط در خانواده زخمی یا آسیب ببیند، والدین/بزرگسالان می توانند نحوه ترمیم آسیب را نشان دهند.

کودکان از آنچه می بینند یاد می گیرند که کمک گرفتن از سلامت عاطفی و روانی، گفتن «متاسفم» و برخورد مستقیم با مشکلات به جای اجتناب یا انکار، اشکالی ندارد. والدین مهارت های حل تعارض را مدل می کنند.

اعضای خانواده از سرزنش، قضاوت و انتقاد از یکدیگر برای مشکلات و گرفتاری ها اجتناب می کنند. در عوض، آنها به نقشی که در مشكل ايجاد شده بازی می‌کنند نگاه می‌کنند و برای بهبود آن تلاش می‌کنند. نه اینکه سعی کنند عیوب یکدیگر را نشان دهند و آنها را تغییر دهند.

اعضای خانواده برای رشد، پیشرفت و بلوغ در خود و یکدیگر ارزش قائل هستند و به دنبال آن هستند نه کمال.

6. وقتي مشكلي پيش آمد چه كنيم؟

والدین/بزرگسالان راه های سالمی برای آرام شدن و حفظ آرامش بیشتر از کودکان پیدا می کنند.

در اسرع وقت، این مسئولیت والدین/بزرگسالان است که یک جلسه خانوادگی تشکیل دهند. همه اعضای خانواده باید شرکت کنند. هیچ کس نباید کنار گذاشته شود

علنا، مستقیم و بدون سرزنش کسی، بحران مطرح می شود. سپس از هر یک از اعضای خانواده خواسته می شود که حداقل یک کار مناسب را که می توانند برای بازگرداندن آرامش و عملکرد منظم به خانواده انجام دهند، شناسایی کنند. ممکن است رهبر(های) خانواده مرور نقش ها و مرزهای مناسب و مفیدی را که برای هر یک از اعضای خانواده اعمال می شود مفید بدانند.

اعضا را تشویق کنید که به خاطر داشته باشند و از هر فرد به خاطر خوبی هایی که در تبدیل خانواده به مکانی امن و حمایت کننده برای زندگی کمک می کنند تشکر کنند.

راه حل های لازم برای مشکلات شناسایی شده مورد بحث قرار می گیرد. رهبران خانواده از خرد و بلوغ خود برای انتخاب بهترین راه حل (ها) برای مشکلات موجود استفاده می کنند.

ممکن است یک جلسه خانوادگی بعدی برای بررسی و ارزیابی پیشرفت و انجام تنظیمات لازم در راه حل ها برنامه ریزی شود.

مطمئناً،  گزينه هاي بالا از یک خانواده با عملکرد خوب در سمت ایده آلیسم اشتباه گرفته مي شود. با این حال، با تلاش و پشتکار، حرکت به سمت این صفات می تواند اتفاق بیفتد. بهترین تلاش خود را به کار بگیرید و تسلیم نشوید. تمرین آگاهانه برای به دست آوردن و حفظ الگوهای روشن و مؤثر تعامل خانوادگی مورد نیاز است.

خانواده یک موجودیت ارگانیک است که زندگی می کند، نفس می کشد و یا در حال رشد است یا می میرد. برای زنده ماندن باید از آن مراقبت، تغذیه، محافظت و تغذیه شود.