مشخصه یک رابطه یک طرفه این است که یک نفر انرژی و تلاش بیشتری برای ایجاد رابطه سرمایه گذاری می کند. در این پویایی نامتعادل، یک فرد زمان و تلاش بیشتری صرف می کند یا کنترل کمتری دارد.
مشکل هر رابطه یک طرفه این است که حفظ آن در طولانی مدت می تواند خسته کننده و چالش برانگیز باشد. این را می توان با روابط سالم که با صداقت، اعتماد و تعهد متقابل مشخص می شود، مقایسه کرد.
و در حالی که روابط یک طرفه لزوماً به معنای سوء استفاده از یک نفر نیست. اما اغلب نشان دهنده وجود مشکل در ارتباط یا سازگاری بین دو نفر است.
ممکن است یکی از طرفین به اندازه دیگری نسبت به رابطه احساسی نداشته باشد. یا شاید یکی از طرفین هنوز دقیقاً از احساس خود در مورد آن مطمئن نباشد.
این مقاله ویژگی های روابط یک طرفه را مورد بحث قرار می دهد. چه چیزی باعث ایجاد آنها می شود و اگر در این نوع رابطه قرار گرفتید چه کاری باید انجام دهید.
در یک نگاه
قرار گرفتن در یک رابطه یک طرفه می تواند باعث ایجاد احساس رنجش، ناامنی و تنهایی در شما شود. اگر تشخیص می دهید که در این نوع رابطه نابرابر قرار دارید. مهم است که یک ارزیابی صادقانه از موقعیت انجام دهید. گزینه های خود را مورد بحث قرار دهید و تصمیم بگیرید که آیا رابطه ارزش نجات دارد یا خیر.
در نهایت، یک رابطه یک طرفه برای هیچ یک از افراد درگیر سالم نیست. در حالی که تغییر امکان پذیر است، مهم است که بتوانید علائمی را تشخیص دهید که زمان قطع روابط و حرکت فرا رسیده است.
رابطه یک طرفه چیست؟
یک رابطه یک طرفه را می توان به عنوان یک رابطه بین فردی نامتعادل تعریف کرد که در آن یک فرد انرژی بیشتری سرمایه گذاری می کند یا جایی که یک فرد کنترل بیشتری در اختیار دارد. این عدم تعادل می تواند یکی از عوامل متعدد باشد، مثلاً یک فرد متعهدتر یا علاقه بیشتری به رابطه دارد.
در یک رابطه سالم و متعادل، می‌دانید که می‌توانید به طرف مقابل و جایگاهی که در کنار او هستید وابسته باشید. یک رابطه متقابل و برابر، ثبات و امنیت را فراهم می کند.
يك روانشناس می‌گوید: «مهمترین چیز این است که رابطه‌تان چه احساسی به شما می‌دهد. یک رابطه عادلانه عاشقانه با ارزش‌های مشترک و تعهد باید باعث شود که احساس امنیت، دوست‌داشتن، اعتماد به نفس، ارتباط، درک و امنیت کنید.»
در یک رابطه یک طرفه، یک نفر بیشتر کار را انجام می دهد، خواه از نظر مالی، جسمی، عاطفی یا روانی. در یک رابطه عاشقانه، این ممکن است شامل شروع بیشتر ارتباطات، برنامه ریزی بیشتر فعالیت های مشترک یا مراقبت از بسیاری از وظایفی باشد که زوج باید به طور مساوی به اشتراک بگذارند.
خلاصه
یک رابطه یک طرفه با عدم تعادل مشخص می شود که در آن یک فرد بیشتر می دهد، بیشتر سرمایه گذاری می کند و کارهای بیشتری انجام می دهد.
نشانه های یک رابطه یک طرفه
روابط یک طرفه می تواند به اشکال مختلف باشد. این ممکن است شامل رابطه شما با شریک زندگی شما باشد، اما می تواند شامل سایر روابط بین فردی از جمله روابط با والدین، دوستان و همکاران باشد.
در روابط یک طرفه، احتمالاً احساس اضطراب، پوچی، تنهایی، سوء تفاهم، ناامنی یا ترس خواهید داشت. اینکه رابطه شما چه احساسی در شما ایجاد می کند، مهمترین پرچم قرمز است.
برخی از نشانه های یک رابطه یک طرفه که باید مراقب آنها بود عبارتند از:
• آغاز اکثریت قریب به اتفاق فعالیت ها و ارتباطات:
شخص دیگر به ندرت کسی است که اولین تماس را برقرار می کند. در عوض، از شما انتظار می‌رود که تقریباً هر مکالمه‌ای را شروع کنید، تقریباً تمام تعاملات را آغاز کنید و اکثریت قابل توجهی از کارهایی را که با هم انجام می‌دهید برنامه‌ریزی کنید.
• مجبور به گرفتن بیشتر تصمیمات مهم در رابطه با خودتان هستید:
ممکن است طرف مقابل به شما بگوید که به هیچ وجه اهمیتی نمی دهد یا ممکن است به سادگی از مسئولیت گرفتن تصمیمات مهم شانه خالی کند. در هر صورت، شما هستید که وزن انتخاب های اصلی را با حداقل ورودی یا سرمایه گذاری طرف مقابل به دوش می کشید.
• کسی بودن که باید عذرخواهی کند:
پس از درگیری یا مشاجره، طرف مقابل به ندرت دست دراز می کند تا مسئولیت اعمال خود را بپذیرد یا آسیبی را که انجام داده است جبران کند. در عوض، معمولاً شما هستید که می‌گویید متاسف هستید تا از مشکل عبور کنید.
• فدا کردن همه چیز برای خوشحال کردن طرف مقابل:
ممکن است احساس کنید که مجبور هستید خواسته ها و نیازهای خود را نادیده بگیرید زیرا مشغول حفظ رابطه خود هستید.
• احساس ناامنی و ندانستن واقعاً در کجا ایستاده‌اید:
وقتی به نظر می‌رسد طرف مقابل اهمیتی نمی‌دهد یا تلاش زیادی نمی‌کند، باعث می‌شود در نیت، تعهد و سرمایه‌گذاری او در رابطه شک کنید.
• ارتباط ضعیف:
ممکن است احساس کنید که وقتی صحبت می کنید به آنها گوش نمی دهند، اهمیتی نمی دهند یا واقعاً منظور شما را نمی فهمند. هنگامی که ارتباط برقرار می کنید، احساس نارضایتی و عدم رضایت می کنید.
• کمک های مالی نامتعادل:
شما هستید که باید تمام هزینه های مشترک خود را بپردازید و در بسیاری از موارد، آنها از شما انتظار دارند که برای تعهدات مالی خود برگه را بردارید.
• بهانه تراشی:
اغلب خود را بهانه می آورید که چرا طرف مقابل در ایجاد رابطه مشارکت نمی کند. طرف مقابل مرتباً روز بدی را سپری می‌کند یا با استرسی دست و پنجه نرم می‌کند که مانع از ظاهر شدن او برای شما می‌شود.
مزولیس خاطرنشان می‌کند دیگر پرچم‌های قرمز متداول شامل نگرانی مکرر در مورد رابطه، احساس اینکه نمی‌توانید خود واقعی خود باشید، و ولع ارتباط بیشتر، اما احساس اینکه فقط باید آنچه را که آنها می‌دهند را بپذیرید، است.
در یک رابطه یک طرفه، یک شریک تقریباً همه جنبه های رابطه را رهبری می کند. این شامل چه فعالیت هایی است که با هم انجام می دهید و چه زمانی این فعالیت ها انجام می شود. این را می توان در دوستی ها یا بین افرادی که قرار ملاقات دارند نیز مشاهده کرد.
به دلیل این عدم تعادل، شخصی که تمام کارها را انجام می دهد اغلب احساس رنجش می کند، که می تواند از نظر احساسی و جسمی تخلیه شود. اگر فکر می کنید رابطه شما ممکن است یک طرفه باشد، مهم است که بررسی کنید که آیا هر دو طرف به طور مساوی در رابطه سرمایه گذاری می کنند یا خیر.
خلاصه
نشانه هایی که نشان می دهد ممکن است در یک رابطه یک طرفه قرار داشته باشید عبارتند از عدم تعادل در ارتباطات، سرمایه گذاری عاطفی، امور مالی و سایر جنبه های رابطه.
علل رابطه یک طرفه
گاهی اوقات روابط نامتعادل می شوند زیرا یک فرد دستکاری یا سمی است. با این حال، در موارد دیگر، عوامل مختلفی می‌توانند به یک طرفه شدن یک رابطه کمک کنند.
مهارت های ارتباطی ضعیف
یک یا هر دو شریک ممکن است با به اشتراک گذاشتن احساسات، نیازها و ترجیحات خود دچار مشکل شوند. تمرین و بهبود مهارت‌های ارتباطی می‌تواند به افزایش شفافیت در مورد راه‌حل‌های احتمالی، پاسخ‌ها و فرصت‌هایی برای ترمیم و بهبود کمک کند، در صورتی که مورد نظر هر دو طرف باشد.
ناامنی
یک نفر از از دست دادن رابطه می ترسد اگر خودش به همه چیز رسیدگی نکند. این باعث می شود که آنها سهم نامتعادلی از مسئولیت را در رابطه به عهده بگیرند.
انتظارات متضاد
هر فرد مجموعه ای از ایده های خود را در مورد معنای یک رابطه و آنچه که امیدوار است از آن به دست بیاورد، ارائه می دهد. اگر بیشتر از شریکتان به رابطه متعهد هستید، مطمئناً احساس یک طرفه بودن می کنید.
مشکلات فردی
اگر یکی از طرفین با چیزی استرس زا سروکار دارد یا علائم یک بیماری روانی را تجربه می کند، می تواند در نحوه عملکرد آنها در یک رابطه نقش داشته باشد. اگر تحت تأثیر چنین مشکلاتی قرار بگیرند، ممکن است نتوانند توجه لازم را به آن بدهند.
سبک های دلبستگي
سبک های دلبستگی می توانند در نحوه رفتار افراد در روابط عاشقانه بزرگسالان نقش داشته باشند. به عنوان مثال، فردی با سبک دلبستگی مضطرب ممکن است نگران این باشد که طرف مقابل به شدت احساس نمی کند.
این می تواند منجر به چسبیدن و درگیر شدن یکی از طرفین در رابطه شود در حالی که دیگری سعی می کند تا حد امکان از آن دور شود. در روابط عاشقانه، این نوع رفتار اغلب یک فرد را به وابستگی عاطفی سوق می دهد.
رفتار منفعل-تهاجمی
روابط یک طرفه ممکن است با اقدامات عمدی نیز مشخص شود که به منظور تحمیل مسئولیت‌هایی که طرف مقابل نمی‌خواهد به عهده یکی از شرکا باشد، طراحی شده است.
یکی از نمونه‌های آن پدیده‌ای است که به آن «بی‌کفایتی مسلحانه» لقب داده شده است که در آن یکی از شرکا وانمود می‌کند که قادر به انجام وظایف اساسی نیست. با انجام این کار، بار مسئولیت را بر دوش شریک خود می‌اندازند. این نوعی رفتار منفعلانه-پرخاشگرانه است که می تواند به روابط یک طرفه کمک کند.
خلاصه
تعدادی از عوامل می توانند به یک رابطه یک طرفه کمک کنند. تجارب گذشته، مسائل مربوط به سلامت روان، ناامنی، و مهارت های ارتباطی ضعیف همگی می توانند نقش داشته باشند.
تاثیر یک رابطه یک طرفه
روابط یک طرفه می تواند بسیار سمی باشد، به خصوص اگر یک نفر عمدا از دیگری سوء استفاده کند. برخی از اثرات مخرب این نوع رابطه عبارتند از:
• افزایش استرس:
استرس ناشی از این نوع رابطه می تواند بر سلامت جسمی و روحی شما تأثیر بگذارد. در حالی که روابط سالم می تواند به عنوان محافظی در برابر استرس عمل کند، تحقیقات نشان داده است که برخی از روابط باعث ایجاد استرس و تأثیر منفی بر سلامتی می شود. مشکلات خواب، اضطراب، افسردگی و کاهش ایمنی تنها تعدادی از اثرات بالقوه مضر استرس بیش از حد هستند. .
• احساس تنهایی:
علاوه بر استرس ناشی از انجام اکثریت کار در رابطه، عدم تلاش متقابل می تواند باعث ایجاد احساس انزوا و تنهایی در شما شود. ممکن است احساس کنید که نمی توانید واقعاً در مورد مشکلاتی که با آن دست به گریبان هستید یا احساس واقعی خود با طرف مقابل صحبت کنید.
• کاهش عزت نفس:
ناامیدی دائمی که در این رابطه یک طرفه تجربه می کنید می تواند احساس طردشدگی، حمایت نشدن و مورد بی مهری را در شما ایجاد کند. این می تواند احساس اعتماد به نفس و امنیت را در خود سخت کند.
چگونه یک رابطه یک طرفه را تغییر دهیم
وقتی صحبت از تغییر یک رابطه یک طرفه به میان می آید، هر دو نفر باید در یک صفحه باشند و مایل به انجام کارهای لازم برای ایجاد تغییر باشند. با صادق بودن با خودتان در مورد مکالمه ای که ممکن است با شریک زندگی تان اجتناب کنید و چرایی آن، شروع کنید.
مزولیس می گوید که انتخاب شما این است که جنبه های موقعیت را تغییر دهید یا راهی برای تحمل آن بیابید. با این حال، ضروری است به یاد داشته باشید که شما فقط می توانید رفتار خود را تغییر دهید یا کنترل کنید و نه رفتار دیگران.
او توضیح می‌دهد: «در یک رابطه یک‌طرفه، این گزینه‌ها به راه‌هایی برای تغییر رابطه (متعادل‌تر کردن یا ترک آن) یا پذیرش رابطه همان‌طور که هست (مثلاً با تغییر انتظارات) ترجمه می‌شوند.
نیازهای خود را در میان بگذارید
سعی کنید از خود سوالاتی در مورد رابطه بپرسید. به عنوان مثال، آیا این شخص در رفتار خود در تمام روابط خود ثابت است یا این رفتار یک طرفه در رابطه مختص شماست؟ آیا این فردی است که احساس راحتی می کنید نیازها و احساسات خود را با او در میان بگذارید؟ چگونه بازخورد دریافت می کنند؟
يك روانشناس خاطرنشان می کند که گاهی اوقات روابط یک طرفه ناشی از عدم ارتباط و وضوح در مورد انتظارات، امیدها و احساسات است.
اگر احساس می‌کنید به این رابطه متعهدتر هستید یا از نظر زمان، انرژی یا تلاش بیشتر سرمایه‌گذاری کرده‌اید، اولین قدم در راه حل بالقوه این است که به طور واضح با شریک زندگی خود ارتباط برقرار کنید.
ارزیابی کنید که چه چیزی به رابطه می دهید و چه چیزی دریافت می کنید و چه چیزی دریافت نمی کنید. چه چیزی را دوست دارید دریافت کنید و چه مرزهایی در مورد آنچه می توانید و نمی توانید بپذیرید چیست؟
مهم است که با شریک زندگی خود در مورد احساسات، نیازها و مرزها گفتگوی صادقانه و باز داشته باشید. درخواست تغییرات خاص یا بررسی بیشتر کنید، تشخیص درخواست‌های شما ممکن است برآورده شود یا خیر، زیرا نمی‌توانید شخص دیگری را تغییر دهید.
رفتارهای خود را تغییر دهید
تنظیم رفتارهای خود نیز می تواند در تغییر تعادل رابطه شما نقش داشته باشد. مزولیس توضیح می‌دهد: «تلاش برای تغییر عدم تعادل در یک رابطه از طریق رفتارهای خودمان ممکن است شامل تغییر رفتارهایمان به رفتارهایی باشد که با ارزش‌های خودمان همخوانی بیشتری دارند».
او پیشنهاد می‌کند که بخشی از این می‌تواند شامل انجام ندادن وظایفی باشد که فکر می‌کنید باید بین هر دو نفر در رابطه مشترک باشد. بنابراین اگر فکر می کنید که شروع ارتباط باید به طور مساوی به اشتراک گذاشته شود، می توانید با انجام ندادن بیشتر از شریک زندگی خود به تغییر عدم تعادل کمک کنید.
مزولیس می‌گوید: “این ممکن است برخی از پویایی‌ها را تغییر دهد. ممکن است دامنه رابطه را به زمان کمتر/سرمایه‌گذاری مشترک محدود کند، اما همچنین ممکن است فضایی را برای طرف مقابل ایجاد کند تا تعهد خود را افزایش دهد.”
زوج درمانی را در نظر بگیرید
زوج درمانی ممکن است در چنین شرایطی مفید باشد. از طریق درمان، شریکی که کمک کمتری می‌کند می‌تواند مهارت‌های جدیدی را بیاموزد که ممکن است به او کمک کند کارآمدتر عمل کند و به رابطه کمک کند.
برای شرکایی که به تنهایی سنگینی رابطه را به دوش می کشند، درمان می تواند به آنها کمک کند تا برخی از دلایلی که چرا این بار را به دوش کشیده اند را برطرف کنند. همچنین می‌تواند به آنها کمک کند تا مشکلات مربوط به هم‌وابستگی را که ممکن است در زیاده‌روی آنها نقش داشته باشد، برطرف کنند. درمان همچنین می تواند به افراد کمک کند تا مهارت های ارتباطی را توسعه دهند تا بتوانند آنچه را که نیاز دارند و انتظار دارند را بهتر توضیح دهند.
در نهایت، درک این نکته مهم است که نمی‌توانید کسی را که نمی‌خواهد یا نمی‌تواند کمک کند و شریک حمایتی باشد، تغییر دهید.
خلاصه
روابط یک طرفه را می توان ترمیم کرد، اما این امر مستلزم آن است که هر دو نفر شروع به مشارکت و سرمایه گذاری برابر در رابطه کنند.
چه زمانی باید به یک رابطه یک طرفه پایان داد
پایان دادن به یک رابطه اغلب می تواند چالش برانگیز باشد، اما در نهایت، ممکن است به نقطه شکست خود برسید یا متوجه شوید که طرف مقابل مایل نیست به شکل قابل قبولی در رابطه مشارکت کند. برخی از نشانه هایی که نشان می دهد ممکن است زمان پایان دادن به یک رابطه یک طرفه فرا رسیده باشد عبارتند از:
هنگامی که طرف مقابل سنگ اندازی می کند، حتی اگر شما درخواست های منطقی در مورد آنچه که او به رابطه می آورد، داشته باشید.
اگر نگرانی ها و نیازهای خود را بیان کرده اید و آنها از پذیرش درخواست های شما امتناع می ورزند
اگر آنها به شما توهم می دهند تا فکر کنید آنچه را که تجربه می کنید تماماً در ذهن شماست یا اینکه این نوع رفتار رابطه طبیعی است.
به دلیل ماهیت یک رابطه یک طرفه، تلاش برای پایان دادن به رابطه ممکن است زمانی با مقاومت روبرو شود که فرد غیر مشارکت کننده متوجه شود که منبع حمایت او در حال ترک است. دلایل ترک را به خود یادآوری کنید و از دوستان، خانواده یا یک درمانگر حمایت کنید.
مقاله مرتبط: ویژگی های مشترک روابط اشتباه
خلاصه
اگر یک رابطه یک طرفه بر سلامت روحی یا جسمی شما تأثیر می گذارد، باید برای محافظت از رفاه خود اقدام کنید. اگر طرف مقابل مایل به گوش دادن نیست و سعی نمی کند رفتار خود را تغییر دهد، باید به طور جدی به فکر پایان دادن به رابطه باشید.
