گاهی اوقات، حرف زدن با كودك شبیه یادگیری یک زبان خارجی است. متأسفانه، هیچ کتاب عبارات یا برنامه ترجمه مفیدی وجود ندارد که بتواند شما را در عین حال دوستانه، دلگرم کننده و محکم به نظر برساند. نگران نباشيد ما نکات، ترفندها و ایده‌های مکالمه زیادی را گردآوری کرده‌ایم تا بتوانید با هر كودك در زندگی‌تان گپ آزاد و صادقانه داشته باشید.
1.هم قد آنها بنشینید یا زانو بزنید.
پایین آوردن قد شما را به كودك بسیار نزدیک تر می کند. حتی اگر چیزها را سبک و دوستانه نگه دارید، کودک ممکن است احساس ترس کند اگر شما ايستاده باشيد. در عوض، روي يك صندلي بنشينيد یا روي زمين زانو بزنيد تا كودك مجبور نباشد سرش را بالا بگيرد تا به شما نگاه کند. این می تواند به شما کمک کند.
2.در مورد موضوعات مرتبط با كودك حرف بزنيد.
بچه ها دوست دارند در مورد علایق و ترجیحات خود صحبت کنند. تا آنجایی که گفتگوها پیش می‌روند. پرسیدن در مورد موارد دلخواه یک موضوع کاملاً مطمئن است. ممکن است در مورد خواننده مورد علاقه آنها بپرسید یا اینکه چه برنامه های تلویزیونی را دوست دارند تماشا کنند. شما حتی می توانید در مورد حیوان مورد علاقه آنها بپرسید، یا رنگ های مورد علاقه خود را مقایسه کنید.
• حیوانات خانگی یکی دیگر از موضوعات ایمن و آسان است. می توانید بپرسید که آیا آنها در خانه سگ یا گربه دارند و نام آن چیست؟
مقاله مرتبط: پنج عنصر ضروری برای خانواده خوب
3. از كودك کمک یا راهنمایی بخواهید.
کودکان عاشق حل مشکلات “بزرگسالان” هستند. مشکلی ساده و نه چندان جدی که در طول برنامه روزانه خود با آن مواجه شده اید را به اشتراک بگذارید. شاید برای رفتن به رختخواب در زمان مناسب مشکل داشته باشید، یا هرگز نتوانید کلید ماشین خود را قبل از رفتن به محل کار پیدا کنید.
كودك فرصتی برای یافتن راه حلی برای مشکل شما، چه بزرگ و چه کوچک، دوست دارد.[3]
• ممکن است بگویید: «نمی دانم برای تولد دوستم چه چیزی بگیرم. آیا می توانید به من کمک کنید تا یک هدیه انتخاب کنم؟” یا «این آخر هفته قرار بود فیلمی ببینم، اما خیلی بلاتکلیف هستم. به نظر شما چه چیزی را تماشا کنم؟»
4. در مورد كودك تعریف های واقعی و تشویق کننده ارائه دهید.
روی تلاش و شخصیت کودک تمرکز کنید، نه چیزی سطحی. تعریف‌های سطحی، مانند «موهایت خیلی بامزه به نظر می‌رسند» یا «من عاشق پیراهنت هستم» خوب هستند، اما ماندگاری چندانی ندارند. در عوض، روی کاری تمرکز کنید که کودک به طور فعال انجام می دهد. تعریف و تمجیدهای خاص تأثیر بسیار بیشتری می گذارد و به شما کمک می کند راحت تر با بچه ها ارتباط برقرار کنید.
• به عنوان مثال، تعارفاتی مانند «من عاشق نقاشی اسب‌ها هستم» «تو روی آن اسکیت‌ها واقعاً قوی به نظر می‌رسی» و «خیلی مهربان بودی که میان‌وعده‌ات را با برادرت تقسیم کردی» بسیار واقعی‌تر از « چشمات خیلی رنگ قشنگیه!» است.
5. سوالات توضيح دار بپرسید.
سوالات بله یا خیر شما را در مکالمه بسیار دور نمی کند. در عوض، از کودک دعوت کنید تا جزئیات زیادی را در مورد آنچه فکر می‌کند و احساس می‌کند وارد کند. قبل از پرسیدن یک سوال، ابتدا آن را در ذهن خود پخش کنید. اگر کودک می تواند آن را در 1 یا 2 کلمه پاسخ دهد. سعی کنید به جای آن سوال را بازسازی کنید.
• «امروز چي رو در مورد مدرسه دوست داشتید؟» سوالی بسیار بهتر از این است که “آیا روز خوبی را در مدرسه سپری کردید؟”
6. ابراز علاقه زیاد
نظرات کوچک و تشویق کننده به کودک این امکان را می دهد که بداند شما در حال گوش دادن هستید. همانطور که کودک داستان خود را به اشتراک می گذارد، در طول مکالمه درگیر و علاقه مند به نظر برسید. عبارات مانند “خیلی جالب است” یا “لطفا ادامه دهید” به کودک اجازه دهید بداند که برای وقتش ارزش قائل است و شما به حرف های او اهمیت می دهید.
“درباره آن بیشتر به من بگویید» یا «به هیچ وجه. من باور نمی کنم!» راه های عالی برای ابراز علاقه هستند.
7. به زبان بدن توجه کنید.
یک بچه ممکن است ادعا کند که “خوب” است، در حالی که زبان بدن او داستان متفاوتی را بیان می کند. آنها به جای شادی و آرامش، ممکن است احساسات را با زبان بدن خود بپوشانند، مانند قوز کردن بازوها یا قوز کردن شانه ها. کلمات و حرکات آنها را در نظر بگیرید، بنابراین شما دیدگاه جامع تری نسبت به آنچه کودک می خواهد بگوید داشته باشید.
• برای مثال، اگر کودکی بگوید که روز خوبی را در مدرسه سپری کرده است. اما از برقراری تماس چشمی امتناع می ورزد، ممکن است تصور کنید که مشکلی پیش آمده است.
8. اجازه دهید کودک بدون وقفه صحبت کند.
اگر یک داستان واقعاً هیجان انگیز را با یک دوست به اشتراک می‌گذارید، آیا می‌خواهید صحبت شما را قطع کند و درباره شما صحبت کند؟ همین اصل در مورد بچه ها نیز صدق می کند. به کودکان زمان زیادی بدهید تا آنچه را که در ذهنشان است به اشتراک بگذارند، حتی اگر در بیان کلمات مناسب مشکل دارند. پس از پایان اشتراک‌گذاری، می‌توانید در مورد آنچه به اشتراک گذاشته‌اند پاسخ دهید و نظر دهید.
9. به جای ارائه راه حل گوش کنید.
گاهی اوقات، بچه ها فقط گوش شنوا می خواهند. اگر کودکی در مورد روز خود صحبت می کند، به جای عجله برای حل مشکل، اجازه دهید داستان خود را تمام کند. در حالی که نیت شما خوب است، مهم است که کودک احساس کند شنیده شده و فهمیده شده است، نه مانند یک مورد در لیست کارهای انجام شده.
10.فرزند خود را به نام خود صدا بزنید.
این یک راه عالی برای جلب توجه فرزندتان است. بچه‌های کوچک نمی‌توانند همزمان روی چیزهای زیادی تمرکز کنند. گفتن نام فرزندتان به او کمک می کند به جای آنچه در اطرافش می گذرد. روی شما و صدای شما تمرکز کند. به جای گفتن «هی» یا «هی تو»، سعی کنید نام آنها را صدا بزنید—ممکن است متوجه تفاوت شوید.[10]
• ممکن است بگویید، “لوک، لطفا اسباب بازی های خود را قبل از ناهار بردارید” یا “جیمی، قبل از اینکه به بیرون برویم، پلیورت را بردارید.”
• اگر حواس کودک پرت شده است. نام او را تا زمانی که روی شما متمرکز شود بگویید. سپس، آنچه در ذهن شماست را بگویید.
11.با لحن جدی صحبت کنید.
لحن شیطنت آمیز منجر به یک مکالمه شیطنت آمیز می شود. بچه‌ها بیشتر از حرف‌های شما را می‌شنوند، آنها همچنین می‌شنوند که چگونه چیزهایی را بیان می‌کنید. اگر جدی به نظر نمی‌رسید، احتمالاً شما را جدی نخواهند گرفت. در عوض، تعادلی بین ملایمت و صلابت ایجاد کنید. تا کودک بفهمد که شما عصبانی نیستید، اما در عین حال اهل فشار دادن هم نیستید.[
“لطفاً می توانید قبل از شام لباس های خود را کنار بگذارید؟” بسیار سفت تر و مستقیم تر از این است که “آیا می خواهی امروز لباس هایت را کنار بگذاری؟”
12. وقتی فرزندتان را تنبیه می کنید با صدای معمولی صحبت کنید.
فریاد زدن نتیجه چندانی ندارد، حتی اگر کودک هم فریاد بزند. هر چه بیشتر فریاد بزنید، کودک بیشتر یاد می گیرد که صدای شما را تنظیم کند. در عوض، در مقابل کودک آرام و محترمانه صحبت کنید تا متوجه شود که شما جدی هستید.
• برای مثال، به جای فریاد زدن “برای مدرسه لباس بپوش!”. از آشپزخانه، ممکن است در اتاق خواب فرزندتان را بکوبید و بگویید: «اتوبوس کمتر از یک ساعت دیگر اینجاست. آیا می‌توانی برای مدرسه لباس بپوشی؟»
13. هنگام صحبت با فرزندتان کلمات مثبت را انتخاب کنید.
زبان منفی با کودک شما طنین انداز نمی شود. به جای اینکه بگویید چه کارهایی نباید انجام دهید، روی کارهایی که فرزندتان باید انجام دهد تمرکز کنید. مثبت،
تشویق زبان به تقویت اعتماد به نفس کمک می کند و به کودکان الهام می بخشد تا در آینده عادت های بهتری ایجاد کنند.
• ممکن است به جای گفتن «بازی در آشپزخانه ممنوع» بگویید. «برو در اتاق نشیمن جایی که همه اسباب‌بازی‌هایت هستند، بازی کن».
• “من به شما افتخار می کنم که اسباب بازی هایتان را به اشتراک می گذارید” بسیار مثبت تر و دلگرم کننده تر از “شما نباید خودخواه باشید” است.
14. سخنرانی هایی را که براي فرزندانتان می دهید ساده کنید.
سخنرانی های طولانی در درازمدت نتیجه زیادی ندارند. به جای نق زدن و شکایت از یک کار خاص، سعی کنید درخواست خود را به یک کلمه ساده کنید. فرزند شما پیام را بدون احساس تحقیر یا حمایت در این فرآیند دریافت خواهد کرد.
• ممکن است بگویید، “کلارا، گربه!” به جای گفتن “شما قرار بود دیروز جعبه زباله را تمیز کنید، و هنوز انجام نشده است.”
• می توانید بگویید: “بچه ها، کوله پشتی!” به جای این که بگوییم: «5 دقیقه پیش گفتم چمدان هایت را ببندی.»
15. گزینه های زیادی برای دلجویی از فرزند خود ارائه دهید.
برخی از بچه ها به خوبی به سفارشات پاسخ نمی دهند. در عوض، یک کار یا دستور را به یک سناریوی سرگرم کننده “این یا آن” تقسیم کنید. زمانی که فرزند شما بر تصمیمات و کارهای روزمره خود کنترل داشته باشد، از بازی با او خوشحال تر خواهد شد.
به جای اینکه به فرزندتان بگویید ناهار خود را بسته بندی کند. از او بپرسید که آیا پنیر یا ژامبون میل دارد.
به جای اینکه از فرزندتان بخواهید لباس بپوشد، گزینه های مختلف لباس برای آن روز به او بدهید.
گاهی اوقات، ممکن است هیچ گزینه مناسبی برای ارائه وجود نداشته باشد. اشکالی ندارد! فقط در صورت امکان گزینه های جایگزین ارائه دهید.
