چرا با خودت صحبت مي كني؟

مردم به دلایل مختلف از جمله حل مسئله، استدلال، برنامه ریزی، انگیزه و توجه با خود صحبت می کنند. خودگویی امری رایج است و کارشناسان معتقدند صحبت کردن با خود با صدای بلند می تواند به شما در پردازش افکارتان به روشی سالم و سازنده کمک کند. حرف زدن با خود همچنین می تواند با مشکلاتی مانند استرس، اضطراب یا ضربه مرتبط باشد. اگر علائم دیگری مانند مشکل در خواب یا احساس غم و اندوه شدید را تجربه می کنید، بهتر است به یک متخصص مراقبت های روانی مراجعه کنید.

طبیعی است که با خودتان صحبت کنید. در حالی که مواقعی وجود دارد که ممکن است مشکلاتی ایجاد کند یا نشانه ای از یک بیماری روانی باشد، در بیشتر موارد، می توانید بدون اینکه دلیلی برای نگرانی باشد با خودتان صحبت کنید.

این مقاله به برخی از دلایل صحبت کردن افراد با خود و برخی از مزایای احتمالی این رفتار می پردازد. همچنین مواردی را که می‌توانید در صورت تمایل به توقف صحبت کردن با خودتان انجام دهید و برخی از علائمی که ممکن است باعث نگرانی باشد را پوشش می‌دهد.

چرا مردم با خودشان صحبت می کنند؟

اکثر مردم یک تک گویی درونی دارند، اما بسیاری از افراد درگیر خودگویی بیرونی نیز هستند. تقریباً همه حداقل گاهی اوقات با صدای بلند با خود صحبت می کنند، اما برخی این کار را بیشتر از دیگران انجام می دهند.

در حالی که خودگویی بیرونی نسبتاً رایج است، تحقیقات زیادی در مورد اینکه چرا برخی از مردم با صدای بلند با خود صحبت می کنند و برخی دیگر نه، انجام نشده است. مقاله ای در سال 2019 که در مجله Frontiers in Psychology منتشر شد، چند توضیح مختلف را بررسی کرد.

ایزوله سازی اجتماعی

یک نظریه نشان می دهد که افرادی که زمان بیشتری را به تنهایی می گذرانند ممکن است بیشتر با خود صحبت کنند. از آنجایی که آنها تعاملات کمتری با دیگران دارند، خودگفتاری آنها ممکن است به عنوان نوعی ارتباط اجتماعی عمل کند.

تحقیقات زیادی در حمایت از این نظریه وجود دارد. مطالعات نشان داده است که بزرگسالانی که تک فرزند بودند بیشتر درگیر خودگویی بیرونی هستند

مطالعه دیگری نشان داد افرادی که تنها هستند و نیاز شدیدی به تعلق دارند نیز بیشتر با خود صحبت می کنند. در این مورد، خود گفتاری برای رفع نیازی است که با روابط اجتماعی محدود یا نامطلوب برآورده نمی شود.

اختلال شناختی

این نظریه نشان می دهد که افراد ممکن است به دلیل رویدادهای مخرب شناختی که اغلب توسط استرس یا سایر رویدادهای مشابه به وجود می آیند، با صدای بلند با خود صحبت کنند. به عنوان مثال، احساس اضطراب یا تمایلات وسواسی اجباری می تواند اختلالات شناختی را ایجاد کند که با افزایش خودگویی مرتبط است.

به عنوان مثال، یک مطالعه نشان داد که اگر افراد در مورد سخنرانی در جمع مضطرب هستند، هنگام آماده شدن برای سخنرانی بیشتر با خود صحبت می کنند.

این مطالعه همچنین تأثیر خودگویی مثبت و منفی را نشان داد. کسانی که با خود به شیوه ای منفی یا خودانتقادی صحبت می کردند، احتمال بیشتری داشت که اضطراب سخنرانی در جمع را افزایش دهند.

انواع صحبت با خود

چند روش مختلف وجود دارد که می توانید با خودتان صحبت کنید. خود گفتاری یا مثبت یا منفی است، اما می تواند از نظر هدف مورد نظر نیز متفاوت باشد.

• خودگویی مثبت و منفی:

صحبت کردن با خود به شیوه ای مثبت ممکن است شامل ارائه تأییدیه ها یا اظهاراتی باشد که به شما کمک می کند با انگیزه و الهام بخش بمانید. صحبت کردن با خود به شیوه ای منفی اغلب بر عباراتی متمرکز است که از خود انتقادی یا سرزنش می کنند.

• خودگويي آموزشی:

 این شکل از گفتار خودراهبر بر صحبت کردن از طریق مراحلی متمرکز است که باید برای حل یک مشکل یا انجام یک کار دنبال کنید.

• خودگويي انگیزشی:

 این نوع گفتار بر تشویق برای انجام یک کار متمرکز است. برای مثال، ممکن است به خاطر تلاش‌هایتان به خودتان تبریک بگویید یا به خودتان یادآوری کنید که می‌توانید موفق شوید.

مطالعات نشان می دهد که صحبت کردن با خود به شیوه ای مثبت، آموزشی یا انگیزشی می تواند به بهبود عملکرد شما کمک کند.

به طور شگفت انگیزی، محققان دریافته اند که خودگویی منفی همیشه عملکرد را مختل نمی کند. برعکس، گاهی اوقات می تواند بازخورد مفید و واقع بینانه ای را ارائه دهد که می تواند به شما در بهبود عملکردتان در آینده کمک کند. با این حال، خودگویی بیش از حد منفی می تواند اعتماد به نفس شما را در دراز مدت تضعیف کند، بنابراین مهم است که از تبدیل آن به عادت خودداری کنید.

فواید صحبت کردن با خودتان

صحبت کردن با خودتان می تواند فواید زیادی داشته باشد. برخی از این موارد عبارتند از:

انعکاس

صحبت کردن با خودتان می تواند راهی مفید برای فاصله گرفتن از تجربیات خودتان باشد. این به شما اجازه می دهد تا در مورد چیزهایی که در زندگی شما اتفاق می افتد فکر کنید. با ارائه مقداری فاصله به شما، می تواند راهی عالی برای دیدن عینی تر چیزها باشد.

این می تواند احساسات فوری و احساسات تند و سریعی را که ممکن است در لحظه داشته باشید به حداقل برساند تا بتوانید مسائل را به روشی واضح تر و منطقی تر ببینید.

انگیزه

صحبت کردن با خودتان نیز می تواند انگیزه دهنده باشد. مواقعی را در نظر بگیرید که با گفتن “من می توانم این کار را انجام دهم” خود را برای مواجهه با یک چالش آماده کرده اید. چنین افکاری زمانی می توانند مفید باشند که آنها را در درون خود نگه دارید، اما بیرونی کردن چنین ایده هایی اغلب می تواند حتی انگیزه بیشتری داشته باشد.

یک مطالعه روی ورزشکاران نشان داد که خودگفتاری نه تنها به عملکرد بهتر آنها کمک می‌کند، بلکه به نظر می‌رسد که به میزان لذت آنها از بازی کردن نیز مرتبط است.

حافظه بهتر

اگر تا به حال در حین پرسه زدن در راهروهای فروشگاه مواد غذایی با خود صحبت کرده اید، نگران نباشید – تحقیقات نشان داده است که ممکن است در واقع به شما کمک کند تا موارد موجود در لیست خود را بهتر به خاطر بسپارید.

در یک مطالعه قدیمی‌تر، شرکت‌کنندگان مجبور بودند بدون اینکه چیزی بگویند، اقلامی را در یک فروشگاه جستجو کنند. در مرحله دوم آزمایش، به شرکت‌کنندگان گفته شد که نام اقلام مورد نظر خود را در حین جستجو تکرار کنند. نتایج نشان داد کسانی که با خودشان صحبت می‌کردند، راحت‌تر چیزی را که به دنبالش بودند، پیدا کردند.

به گفته محققان، شرکت کنندگان با صحبت کردن با خودشان حافظه خود را بهبود می بخشند و ارتباط قوی تری بین کلماتی که می گویند و اهداف بصری مورد نظرشان ایجاد می کنند.

حل مسئله

صحبت کردن با خودتان نیز می تواند راهی برای حل مشکلاتی باشد که ممکن است با آن مواجه شوید. این تاکتیک که به عنوان خود توضیحی شناخته می شود، می تواند به افراد کمک کند تا پیشرفت خود را نظارت کنند و عملکرد خود را در حین حل مشکل بهبود بخشند.

صرف چند لحظه صحبت کردن با خودتان می تواند به شما زمان لازم را بدهد تا واقعاً روی مشکل و همه گزینه های خود تمرکز کنید و فکر کنید.

بیشترین بهره را از صحبت با خود ببرید

صحبت کردن با خودتان به وضوح می تواند فوایدی داشته باشد، اما کارهایی نیز وجود دارد که می توانید انجام دهید تا مطمئن شوید که بیشترین بهره را از خودگویی خود می برید. استراتژی هایی که می تواند کمک کند در زیر فهرست شده است.

آن را مثبت نگه دارید

خود گفتاری منفی، چه در ذهن شما باشد و چه با صدای بلند، می تواند تأثیر مخربی بر سلامتی شما داشته باشد. اگر تمایل دارید که در مورد منفی اندیشی فکر کنید، پیدا کردن راه هایی برای قالب بندی مجدد کلماتتان می تواند مفید باشد.

این به معنای گفتن چیزهایی نیست که بیش از حد مثبت یا غیر واقعی هستند. به عنوان مثال، شما نمی خواهید یک جمله منفی مانند “من در این وحشتناک هستم” را با “من در این بهترین هستم” جایگزین کنید.

در عوض، روی اظهارات مثبت اما واقع بینانه تمرکز کنید که ذهنیت خوش بینانه تری را تقویت می کند. به عنوان مثال، ممکن است بگویید “این سخت است اما شما در حال یادگیری هستید. هر روز بهتر می شوید.”

سوال بپرس

پرسیدن سوالاتی از خود در مورد آنچه آموخته اید یا معنی چیزی می تواند ابزار قدرتمندی برای بهبود حافظه باشد. از آنجا که شما اساساً چیزی را یاد می‌گیرید و سپس آن را به خودتان یاد می‌دهید، به تقویت اطلاعات و تثبیت آن در حافظه بلندمدت مؤثرتر کمک می‌کند.

با آنچه می گویید هماهنگ شوید

صحبت کردن با خودتان زمانی بسیار سودمند است که واقعاً به آنچه می گویید توجه کنید و گوش دهید.

در حالی که گاهی اوقات ممکن است آنچه را که در حال رخ دادن است به شیوه ای آگاهانه تر و بدون توجه واقعی به محتوای کلمات خود روایت کنید، گوش دادن و تفکر در مورد صحبت های خود می تواند راهی مفید برای به دست آوردن خودآگاهی بیشتر باشد.

از دوم یا سوم شخص استفاده کنید

به جای اینکه به صورت اول شخص با خودتان صحبت کنید، سعی کنید به دیدگاه دوم (“شما”) یا حتی سوم شخص (“او/او/آنها”) تغییر دهید.

در یک مطالعه، محققان دریافتند که وقتی افراد به صورت سوم شخص با خودشان صحبت می‌کنند، می‌توانند احساسات خود را بهتر تنظیم کنند این می‌تواند به‌ویژه اگر با احساسات سخت یا استرس‌زا سر و کار دارید مفید باشد.

استفاده از شخص سوم می تواند به شما کمک کند تا کمی از آن احساسات فاصله بگیرید، که می تواند به شما کمک کند آنها را به طور عینی تری ارزیابی کنید، تقریباً به گونه ای که گویی به جای افکار خود، افکار دیگران را مشاهده می کنید.

نحوه صحبت با خود می تواند تأثیر مهمی بر عزت نفس، یادگیری و خودآگاهی شما داشته باشد. رفتار محبت آمیز با خود، پرسیدن سؤال از خود و توجه به سخنانتان می تواند به شما کمک کند تا از خودگویی خود نهایت استفاده را ببرید.

چگونه آن را کنترل کنیم

معمولاً صحبت کردن با خودتان ایرادی ندارد، اما این بدان معنا نیست که مواقعی وجود ندارد که بخواهید به جای بیان کلامی افکارتان را برای خودتان نگه دارید. به عنوان مثال، دیگران ممکن است خودگویی شما را مختل کنند، به خصوص اگر فضای کاری را با افراد دیگر به اشتراک بگذارید.

بنابراین برای مدیریت تمایل خود به صحبت کردن با خودتان چه کاری می توانید انجام دهید؟ برخی از استراتژی هایی که می تواند کمک کند عبارتند از:

• با افراد دیگر صحبت کنید:

 اگر برای فکر کردن به مشکل یا ایجاد انگیزه با خودتان صحبت می کنید، ممکن است به جای آن با اطرافیانتان صحبت کنید. ممکن است سؤالاتی بپرسید یا بپرسید که آیا می‌خواهند درباره ایده‌های شما بازخورد ارائه دهند.

• حواس خود را پرت کنید:

یافتن راه های دیگری برای مشغول ماندن می تواند به کاهش تمایل شما برای صحبت با صدای بلند کمک کند. به عنوان مثال، ممکن است مقداری آدامس بجوید، مقداری آب بنوشید، یا یک نعنا یا تکه آب نبات سفت بمکید.

• آن را یادداشت کنید:

 نوشتن می تواند تمرین مفیدی باشد که ممکن است به شما در پردازش احساسات، کشف راه حل ها و حتی تسکین علائم استرس کمک کند.

چه زمانی باید نگران بود

خودگویی همیشه یک نیروی مثبت نیست. اگر درگیر خودگویی منفی هستید، می تواند روی اعتماد به نفس، عزت نفس و رفاه ذهنی شما تأثیر بگذارد.

گاهی اوقات ممکن است متوجه شوید که درگیر خودگویی با محوریت نشخوار فکری هستید یا به طور مداوم در مورد همان افکار غم انگیز، منفی و تاریک صحبت می کنید. این نوع خودگویی ممکن است نشانه ای از وضعیت مشكل سلامت روان باشد.

شرایط مشكل سلامت روان مرتبط با خود گفتاری

برخی از شرایط مي تواند مشكل سلامت روان براي  شما ایجاد کند

برخی از شرایط سلامت روان می تواند شما را بیشتر درگیر خودگویی منفی کند. این شامل:

•افسردگی

• اضطراب

• اختلال وسواس اجباری (OCD)

اگر در نتیجه توهم رخ دهد، خودگویی نیز می تواند نگران کننده باشد. در این حالت، یک فرد به جای اینکه با خودش صحبت کند، با یک منبع خارجی که وجود ندارد، با صدای بلند صحبت می کند.

توهم ممکن است به تعدادی از شرایط مختلف مرتبط باشد از جمله:

•روان‌گسیختگی

•اختلال دوقطبی

مصرف مواد

شرایط متابولیک

• اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)

خودگویی غیرمنطقی، نامنسجم و همراه با افکار آشفته می تواند نشانه ای از اسکیزوفرنی یا یک بیماری مرتبط باشد.

مقاله مرتبط: 5 کاری که اگر احساس می کنید بی ارزش هستید باید انجام دهید

چه زمانی به یک متخصص بهداشت روان مراجعه کنیم

در بیشتر موارد، صحبت با خود نشانه ای از یک مشکل اساسی سلامت روان نیست. با این حال، اگر این خودگویی بسیار منفی است، کنترل آن دشوار است، یا با توهمات شنیداری یا بصری همراه است، باید با پزشک خود صحبت کنید.

یک پزشک یا درمانگر می تواند در تعیین اینکه آیا ممکن است مشكل سلامت روانی داشته باشید و درمان های مناسب را توصیه کند. آنها همچنین می توانند به شما کمک کنند تا مدیریت رفتار را یاد بگیرید و از خودگویی منفی اجتناب کنید.

در حالی که گاهی اوقات صحبت کردن با خودتان به عنوان عجیب و غریب، یا حتی بیمارگونه تلقی می شود، مهم است که به یاد داشته باشید که صحبت با خود  واقعاً بسیار رایج است و می تواند چندین فواید مهم از جمله تنظیم احساسات و بهبود حافظه داشته باشد.

بنابراین زمانی که در راهروهای فروشگاه مواد غذایی قدم می زنید یا خود را برای سخنرانی بزرگ آماده می کنید، با خود صحبت کنید. اگرچه ممکن است احمقانه به نظر برسد، اما در واقع کار می کند.