میسوفوبیا شامل ترس شدید از میکروب ها و باکتری ها است. گاهی اوقات به آن میکروب هراسی نیز گفته می شود و می تواند باعث شود افراد از افراد یا اشیایی که فکر می کنند ممکن است آلوده به میکروب هستند دوری کنند.
این ترس می تواند تأثیر قابل توجهی بر توانایی فرد برای عملکرد در زندگی روزمره داشته باشد. علاوه بر ایجاد ناراحتی، می تواند در کار، مدرسه، روابط و سایر فعالیت ها نیز اختلال ایجاد کند.
در یک نگاه
میسوفوبیا نوعی فوبی خاص است که با علائمی مانند وسواس به نظافت، استفاده بیش از حد از محصولات پاک کننده و شستن بیش از حد دست ها مشخص می شود. افراد همچنین از موقعیت‌هایی که ممکن است در معرض میکروب‌ها قرار بگیرند اجتناب می‌کنند، که می‌تواند بر روابط تأثیر منفی بگذارد و منجر به انزوای اجتماعی شود. درمان شناختی-رفتاری و مواجهه درمانی می تواند به ویژه در درمان این بیماری موثر باشد.
میسوفوبیا چیست؟
میسوفوبیا نوعی فوبی است که بر ترس شدید و غیرمنطقی از میکروب، کثیفی یا آلودگی متمرکز است. طبیعی و عاقلانه است که نگران مسائلی مانند آلودگی متقابل غذاها، قرار گرفتن در معرض مایعات بدن دیگران و رعایت بهداشت خوب باشیم. با این حال، اگر شما مبتلا به میسوفوبیا هستید، این نگرانی های طبیعی بیش از حد افزایش یافته و زندگی روزمره را مختل می کند.
این بیماری با نام های دیگری نیز شناخته می شود از جمله:
گرموفوبیا
باسیلوفوبیا
باکتریوفوبیا
ورمینوفوبیا
این فوبیا اغلب با اختلال وسواس فکری اجباری (OCD) مرتبط است، اما افرادی که OCD ندارند نیز می توانند به آن مبتلا شوند. اعتقاد بر این است که فوبیا نسبتاً شایع است و می تواند افراد را از هر طبقه ای از زندگی تحت تأثیر قرار دهد.
علائم میسوفوبیا
علائم رایج میسوفوبیا شامل رفتارهایی است که برای جلوگیری از قرار گرفتن در معرض میکروب ها یا آلودگی استفاده می شود. این علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:
اجتناب از مکان هایی که تصور می شود حاوی میکروب یا کثیفی زیاد است
ترس شدید از آلوده شدن
شستن بیش از حد دست ها
وسواس بر نظافت
استفاده بیش از حد از محصولات پاک کننده یا ضدعفونی کننده
اگر میزوفوبیا دارید، ممکن است علائم خاصی را زمانی که در معرض آلودگی یا باکتری قرار می گیرید، تجربه کنید. چنین علائمی می تواند شامل موارد زیر باشد:
گريه
•تپش قلب
• اضطراب
• عرق کردن
این علائم ممکن است فقط زمانی رخ دهند که شی فوبیای شما قابل مشاهده باشد، مانند زمانی که در باغ حفاری می کنید، یا زمانی که فکر می کنید ممکن است تماس میکروبی رخ داده باشد، مانند هنگام دست دادن با کسی یا استفاده از دستگیره در.
ممکن است هر روز چند بار دوش بگیرید. مرتباً از ضدعفونی کننده دست استفاده کنید. تمایلی به استفاده از سرویس بهداشتی عمومی، اشتراک غذا یا استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی نداشته باشید.
خلاصه
میسوفوبیا می تواند منجر به تعدادی از علائم رفتاری و احساسی مانند اجتناب، اضطراب و علائم فیزیولوژیکی ترس و وحشت شود.
چگونه میسوفوبیا تشخیص داده می شود؟
میسوفوبیا فراتر از دوست نداشتن میکروب ها و خاک است. افراد مبتلا به این بیماری ترس شدید و بیش از حدی دارند که باعث می شود از هر شخص، شی یا موقعیتی که ممکن است منجر به آلودگی شود دوری کنند.
توجه به این نکته مهم است که میسوفوبیا به عنوان یک بیماری متمایز در “راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی” (DSM-5-TR) شناخته نشده است. در عوض، اگر علائم با مجموعه خاصی از معیارهای تشخیصی مطابقت داشته باشند، فوبیای خاص در نظر گرفته می شود.
برای تشخیص فوبیای خاص، علائم باید به موارد زیر منجر شود:
اجتناب یا پریشانی شدید
پاسخ اضطراب فوری
ترس بی دلیل یا بیش از حد
علاوه بر این، این علائم باید بر توانایی فرد برای عملکرد طبیعی در مناطق مختلف زندگی خود تأثیر بگذارد. علائم نباید ناشی از اختلال روانی دیگری باشد و علائم باید به مدت شش ماه یا بیشتر وجود داشته باشند.
بر اساس گزارش موسسه ملی سلامت روان (NIMH)، 12.5٪ از بزرگسالان در برخی از مراحل زندگی خود فوبیای خاصی را تجربه می کنند.
عوارض میسوفوبیا
از آنجایی که افراد مبتلا به میسوفوبیا از میکروب های حمل شده توسط دیگران می ترسند، این وضعیت می تواند افراد را از موقعیت های اجتماعی دور کند. ممکن است از گردهمایی های مورد انتظار مانند مهمانی های کاری، گردهمایی های تعطیلات و جلسات اجتناب کنید. وقتی شرکت می کنید، ممکن است متوجه شوید که از تماس فیزیکی اجتناب می کنید و دست های خود را بیشتر ضدعفونی می کنید.
با گذشت زمان، این رفتارها می تواند منجر به انزوا شود. دوستان و اقوام شما ممکن است درک نکنند، و آنها می توانند شما را خصمانه یا حتی پارانوئید تصور کنند. شما می توانید فوبیای اجتماعی ایجاد کنید، که در آن شروع به ترس از تماس با دیگران می کنید.
چه چیزی باعث میسوفوبیا می شود؟
دلایل دقیق میسوفوبیا کاملاً مشخص نیست، اگرچه اعتقاد بر این است که تعدادی از عوامل مختلف در این امر نقش دارند. برخی از مواردی که می تواند خطر ابتلا به فوبیایی مانند میسوفوبیا را افزایش دهد عبارتند از:
• ژنتیک:
تحقیقات نشان می دهد که فوبیا ممکن است با ژنتیک مرتبط باشد، بنابراین داشتن سابقه خانوادگی اضطراب، افسردگی یا سایر فوبیاها می تواند نشان دهنده خطر بالاتر ابتلا به این بیماری باشد.
• ساختار مغز:
تفاوت در مغز ممکن است خطر ابتلا به شرایط اضطرابی مانند فوبیای خاص را در فرد افزایش دهد.
• تروما:
این ممکن است شامل تجربه یک رویداد آسیب زا باشد که باعث می شود فرد بیش از حد روی میکروب ها، خاک یا آلودگی متمرکز شود.
سایر شرایط سلامت روان:
داشتن یک بیماری روانی دیگر ممکن است احتمال ابتلای فرد به میسوفوبیا را افزایش دهد. تحقیقات نشان می‌دهد که تقریباً 61 درصد از افرادی که فوبیای خاص دارند، دارای اختلال روانی دیگری مانند افسردگی، اختلال اضطرابی دیگر، اختلال خلقی یا اختلال وسواس فکری-اجباری (OCD) هستند.
• محیط:
قرار گرفتن در معرض ایده های فرهنگی در مورد پاکیزگی و میکروب ها ممکن است به شروع ميسوفوبيا کمک کند.
میسوفوبیا و OCD
تصور می شود که میسوفوبیا با اختلال وسواس فکری-اجباری (OCD) مرتبط است. وسواس های OCD تمایلات یا تصاویر تکراری، مداوم و ناخواسته ای هستند که باعث پریشانی یا اضطراب می شوند. این وسواس‌ها ممکن است در زمانی که شما سعی می‌کنید به چیزهای دیگری فکر کنید یا انجام دهید، نفوذ کنند.
وسواس ها اغلب مضامینی دارند، مانند:
ترس از آلودگی
نیاز به نظم و متقارن بودن چیزها
افکار تهاجمی یا وحشتناک در مورد آسیب رساندن به خود یا دیگران
افکار ناخواسته، از جمله پرخاشگری، یا موضوعات جنسی یا مذهبی
یکی از شایع ترین علائم میسوفوبیا شستن مکرر دست ها است که یکی از علائم شایع OCD نیز می باشد. اما انگیزه شستن دست ها متفاوت است.
میسوفوبیا در مقابل OCD
افراد مبتلا به OCD مجبورند ناراحتی را که در نتیجه کامل نشدن عمل تجربه می‌کنند تسکین دهند، در حالی که افراد مبتلا به میسوفوبیا مجبورند این عمل را به طور خاص برای حذف میکروب‌ها انجام دهند. تفاوت ظریف است و بسیاری از افراد هر دو شرایط را تجربه می کنند، بنابراین مراجعه به یک متخصص سلامت روان برای تشخیص دقیق مهم است.
درمان میسوفوبیا
خوشبختانه، میسوفوبیا را می توان با موفقیت مدیریت کرد. مهم است که در اسرع وقت به یک متخصص سلامت روان مراجعه کنید زیرا این وضعیت به مرور زمان بدتر می شود. درمان هایی که ممکن است درمانگر شما توصیه کند شامل دارو درمانی، روان درمانی یا ترکیبی از این دو است.
روان درمانی
بسته به جهت گیری درمانگرتان، ممکن است تشویق شوید که ریشه فوبیا را کشف کنید، یا ممکن است به سادگی به شما آموزش داده شود که چگونه علائم را مدیریت کنید.
انواع مختلفی از درمان وجود دارد که می تواند برای کمک به درمان فوبیا استفاده شود، اما دو تا از موثرترین رویکردها، درمان شناختی رفتاری (CBT) و مواجهه درمانی هستند.
• رفتار درمانی شناختی شامل شناسایی و تغییر الگوهای فکری منفی است که به فوبیا کمک می کند.
• مواجهه درمانی بر قرار دادن تدریجی و تدریجی افراد در معرض منبع ترسشان تمرکز دارد. با گذشت زمان، افراد می توانند یاد بگیرند که آرام شوند و واکنش ترس شروع به کاهش می کند
دارو
داروها معمولاً به تنهایی برای رفع فوبیای خاص مانند میسوفوبیا تجویز نمی شوند. با این حال، برخی تحقیقات نشان می‌دهد که برای برخی از افراد مبتلا به فوبیای خاص، افزایش مواجهه با داروهای خاص، از جمله سرومایسین (D-cycloserine) و گلوکوکورتیکوئیدها، می‌تواند روان‌درمانی مبتنی بر دارو را مؤثرتر کند.
همچنین ممکن است داروها برای کمک به مدیریت برخی علائم یا درمان بیماری‌های روانی همزمان تجویز شوند. داروها زمانی موثرتر هستند که همراه با روان درمانی استفاده شوند.
چگونه با میسوفوبیا کنار بیاییم
شما مي توانيد درمان حرفه ای دريافت كنيد ، علاوه بر اين راهبردهای خودیاری دیگری نیز وجود دارد که می توانید از آنها برای کمک به یافتن تسکین استفاده کنید. برخی از تکنیک هایی که ممکن است بخواهید امتحان کنید عبارتند از:
تنفس عمیق
ورزش منظم
خواب کافی
به تدریج خود را در معرض ترس خود قرار دهید
کاهش مصرف کافئین
•مديتيشن
• شیوه های ذهن آگاهی
• یوگا
همچنین ممکن است برای شما مفید باشد که به یک گروه حمایت از فوبیا بپیوندید، جایی که می توانید در مورد منابع و استراتژی های مقابله با افرادی که تجربیات مشابهی داشته اند، بحث کنید. با منابع محلی بررسی کنید تا ببینید آیا گروهی در منطقه شما وجود دارد یا اینکه منابع موجود را به صورت آنلاین جستجو کنید.
مقاله مرتبط: ترس از خرج کردن پول (کرومتوفوبیا) چيست؟
نتيجه
میسوفوبیا می تواند ناراحتی و اختلال قابل توجهی در زندگی شما ایجاد کند، اما مهم است که به یاد داشته باشید که درمان های موثری در دسترس هستند. صحبت با پزشک محل خوبی برای شروع است، اما شما همچنین می توانید استراتژی های مقابله ای را به تنهایی تمرین کنید که به کاهش استرس و اضطراب کمک می کند.
اگر فکر می کنید که ممکن است OCD نیز داشته باشید، برای تشخیص به پزشک یا متخصص سلامت روان مراجعه کنید. تشخیص دقیق و درمان مناسب می تواند به شما در یافتن تسکین و بهبود سلامت کلی کمک کند.
