وقتی والدین فریاد می زنند، ممکن است احساس اضطراب کنید و این می تواند ترسناک یا فقط آزاردهنده باشد. ، مهم است که به صحبت های والدین خود گوش دهید، آنقدر آرام باشید که در مقابل آنها را سرزنش نکنید و به گونه ای پاسخ دهید که از شروع دوباره فریاد زدن جلوگیری کند. مراحل زیر به شما کمک می کند تا به فریادها به درستی پاسخ دهید.
قسمت 1
آرام نگه داشتن خود در حین گوش دادن از نزدیک
1.
نفس کشیدن. سعی کنید با تمرکز حواس به احساس بدنتان در زمانی که فریاد می زنید توجه کنید. به احتمال زیاد احساس تنش و زخمی شدید دارید. اگر اینطور است، نفس های عمیق و اندازه گیری شده به شما کمک می کند آرام تر و شل تر بمانید.
• حداقل چهار ضربه نفس بکشید و تا زمانی که می توانید بیرون دهید.
2. فریاد ابدي نيست
بدانید که فریاد زدن ابدی نیست. ممکن است به نظر برسد که والدین شما برای دو یا سه ساعت فریاد می زنند، اما اگر به ساعت نگاه کنید، می بینید که تعداد کمی از والدین طاقت این کار را دارند. در نهایت آنها متوقف خواهند شد.
• به خود بگویید که آنقدر قوی هستید که فریاد زدن را تحمل کنید. بسیاری از بچه‌ها حداقل گاهی باید با والدینی که فریاد می‌زنند، دست و پنجه نرم کنند.
3.
سعی کنید حرفتان را قطع نکنید. ممکن است سخت باشد که آرام بمانید در حالی که بر سر شما فریاد می زنند، اما اگر صحبت می کنید، والدینتان ممکن است آن را به عنوان رکیک یا بی ادبی تلقی کنند، حتی اگر کلمات شما مؤدبانه باشد. آنها همچنین ممکن است به طور کلی در خلق و خوی بدی باشند و آن را به سمت شما بیاورند، حتی اگر کاری برای فریاد زدن آنها انجام نداده باشید.
4.
به خودتان اجازه دهید کمی خلاص شوید. گاهی اوقات جدا شدن از رفتار خشن راه خوبی برای اطمینان از این است که فریاد زدن را خیلی شخصی نمی گیرید. مهم است که فریاد زدن را شخصی نگیرید زیرا زمانی که والدین با مشکلاتی در سایر بخش‌های زندگی دست و پنجه نرم می‌کنند، ممکن است به خاطر چیزهای نسبتاً جزئی خشمگین شوند. این تقصیر تو نیست.
• بهترین راه برای رها شدن در حین گوش دادن این است که روی چهره والدین خود تمرکز کنید. به جزئیات ویژگی های آنها و فشار ناشی از فریاد زدن توجه کنید.
• به جای تلاش برای درک آنچه والدینتان می‌گویند، به ناامیدی که می‌بینید آنها را تجربه می‌کنند، نگاه کنید.
• به این ترتیب شما به یاد خواهید آورد که حتی اگر شما فریاد می زنید، والدین شما نیز لحظات سختی را پشت سر می گذارند. باز هم، این ممکن است به دلیل استرسی باشد که شما مستقیماً باعث آن نشده اید.
5.
برای پدر و مادرت کار خیر کن. مثلاً اگر تشنه هستند یک لیوان آب برایشان بیاورید. این امر، به خصوص اگر شما اشتباه نکرده باشید، آنها را پشیمان می کند و احساس می کند که با فریاد زدن اشتباه کرده اند.
6.
به گوش دادن ادامه بده – در غیر این صورت نمی دانید چرا والدینتان ناراحت هستند. اگر فریاد به اندازه کافی فروکش کرد، سعی کنید آنچه را که والدینتان گفته‌اند بازنویسی یا تکرار کنید تا نشان دهید که دارید گوش می‌دهید. یک مزیت اضافه این است که والدین شما این شانس را خواهند داشت که آنچه را که فریاد می زنند به آنها منعکس شود.
• سیگنال هایی را برای والدین خود بفرستید که آنها را می شنوید، مانند تکان دادن سر، بالا بردن ابروها و گفتن “من می دانم منظور شما از این حرف چیست”.
• سعی کنید کلمات کلیدی را انتخاب کنید که به شما نشان دهد که ناامیدی والدینتان از کجا می آید. اگر آنها در مورد یک نمونه خاص فریاد می زنند، سعی کنید جزئیاتی را که به نظر می رسد در مورد آنها تمرکز می کنند، انتخاب کنید. اگر این یک جریان طولانی از لحظات است، سعی کنید موضوعی را که در آنها وجود دارد انتخاب کنید.
7.
قبل از پاسخ دادن فکر کنید این شامل ممانعت از فریاد زدن، پرتاب اشیا یا به هم کوبیدن درها می شود. توجه داشته باشید که واکنش‌های شدید از طرف شما به سادگی تنش را تشدید می‌کند و باعث می‌شود که فریاد ادامه یابد و شاید حتی شدت آن افزایش یابد. والدین شما به دلایلی عصبانی هستند، حتی اگر در انجام این کار اشتباه کرده باشند، و فریاد زدن نشانه ناامیدی و تمایل به شنیده شدن توسط شما است. پاسخ پرخاشگرانه باعث می شود که آنها احساس سوء تفاهم کنند، بنابراین در آینده احتمالاً فریاد زدن بیشتری وجود خواهد داشت.
• گاهی اوقات والدین حتی نشانه های ظریف مخالفت را به عنوان پرخاشگری در نظر می گیرند (چشم های خود را چرخانده، کنایه، چهره های کمی تمسخر آمیز). پس اینها هم باید بازنگری شود.
• به واکنش هایی فکر کنید که از تجربه گذشته می دانید که والدینتان نمی توانند تحمل کنند. حتی اگر وسوسه می‌شوید که به خاطر ایجاد احساس ناخوشایند و حقارت به آنها پاسخ دهید، رفتاری را انجام ندهید که می‌دانید خشم بیشتری را در آنها ایجاد می‌کند.
8.
اگر فریاد زدن بیش از حد به نظر می رسد مودبانه اتاق را ترک کنید. اگر فریاد به حدی ادامه یافت که مطلقاً نمی توانید با آرامش پاسخ دهید، به ترک اتاق متوسل شوید. بپرسید که آیا می توانید بعداً در مورد مشکل صحبت کنید و به طور خلاصه توضیح دهید که فریاد زدن باعث می شود فکر کردن به وضوح در مورد موضوع مشکل شود. سعی کنید با گفتن جملاتی مانند “فریاد زدن شما به قدری آزاردهنده است که مرا دیوانه می کند.”
• به جای آن، چیزی مانند “من می خواهم این مشکل را برطرف کنم، اما آنقدر آشفته هستم که بتوانم بحث خوبی داشته باشم. می خواهم به اتاقم بروم تا فکر کنم” بگویید.
• خروج از اتاق می تواند دشوار باشد، زیرا برخی از والدین ممکن است آن را به عنوان نشانه بی احترامی تفسیر کنند. تمام تلاش خود را بکنید تا روشن کنید که هنوز می خواهید در مورد موضوع بحث کنید.
• از گفتن این که والدینتان نیز نیاز به آرامش دارند، خودداری کنید. این می تواند بی ادبانه باشد.
قسمت 2
پاسخ به اجتناب از فریادهای آینده
1.
اگر اشتباه نکردید عذرخواهی نکنید. روی پای خود بایستید اگر عذرخواهی کنید در حالی که اشتباه نکرده اید، به خودتان ظلم کرده اید. اگر می‌دانید که اشتباه نمی‌کنید، اما همچنان به خاطر عصبانی کردن والدین خود احساس پشیمانی می‌کنید، در بیشتر مواقع، گفتن «مامان/بابا، متاسفم که عصبانی بودید و امیدوارم که خیلی زود بهتر شوید» قابل قبول است.
• می‌تواند به ایجاد برنامه‌ای برای رهایی از هرگونه تجاوز طولانی‌مدت با انجام یک کار فعال پس از توانایی کمک کند. به عنوان مثال، می توانید اتاق خود را تمیز کنید یا برای دویدن در محله بروید.
2.
پاسخ دادن. پاسخ های خود را ساده، مودبانه و با لحن صدای سنجیده نگه دارید. اجازه ندهید طعنه یا عصبانیت در صدای شما ظاهر شود زیرا ممکن است والدینتان فکر کنند که شما در حال مقاومت یا پرخاشگری منفعل هستید. همچنین از تلاش برای بیان نظر یا شرح آنچه در طول فریاد رخ داده است خودداری کنید. شما همیشه می توانید این کار را زمانی انجام دهید که همه آرام باشید.
• در عوض، سعی کنید از یک گزاره تأییدی ساده، مانند «می‌فهمم» یا «می‌بینم» استفاده کنید.
• اگر با آنچه والدینتان می گویند موافق نیستید یا کاملاً درک نمی کنید، اشکالی ندارد. اینها چیزهایی هستند که وقتی همه به اندازه کافی آرام باشند که بتوانند خود را با مهربانی ابراز کنند، باید درباره آنها صحبت کرد.
3.
احساسات والدین خود را بپذیرید. حتماً به والدین خود اطلاع دهید که می بینید که از هر کاری که انجام می دهید ناراحت هستند. حتی اگر برای هر چیزی که هست احساس تقصیر نمی کنید، به خاطر ناراحتی والدینتان دعوا نکنید. حقایق هر چه که باشد، تصدیق احساسات والدین به معنای اعتراف به درست یا غلط بودن آنها نیست.
• اگر اشتباه کردید عذرخواهی کنید. صادق باشید. اگر اشتباه می کردید، اظهار توبه از کاری که انجام دادید کار خوبی است.
4.
به دنبال سازش باشید. از والدین خود بپرسید که برای بهبود وضعیت چه کاری می توانید انجام دهید. با این حال، به یاد داشته باشید که اگر حق با شما بود، موضع خود را حفظ کنید! این امکان وجود دارد که بتوانید یک راه حل سریع برای اطمینان از این که والدینتان در خلق و خوی ترش باقی نمی مانند که ممکن است آنها را بیشتر در مورد چیزهای دیگر فریاد بزنند، اعمال کنید.
• هر چه بیشتر بتوانید در مورد حادثه حل و فصل کنید، بهتر است. اگر هنوز افکاری دارید که فراتر از آن چیزی که فکر می کنید والدینتان درک می کنند، بیان کنید، آن را یادداشت کنید! مهم است که عصبانیت طولانی مدت را از بین ببرید تا بعداً به طور غیرمنتظره ای به والدین برخورد نکنید.
5.
در مورد احساسات خود بحث کنید هنگامی که شما و والدینتان کمی آرام شدید، سعی کنید جنبه خود را از ماجرا آشکار کنید. با لحنی واضح و محترمانه به والدین خود بگویید چرا کاری را انجام دادید. هرچه بهتر بتوانید افکار و احساسات خود را در زمان یا زمان وقوع حادثه توضیح دهید، والدین شما تمایل بیشتری به درک و بخشش سریع خواهند داشت.
• مطمئن شوید که سعی نمی کنید والدین خود را متقاعد کنید که حق با شماست – این فقط به آتش سوخت می افزاید. به خصوص اگر اعمال شما موجه نبود، تفاوت درک خود از موضوع را در آن زمان با اکنون نشان دهید.
• همچنین ممکن است از این فرصت استفاده کنید و به والدین خود بگویید که فریاد زدن برای شما سخت است. توضیح دهید که فریاد زدن چه احساسی در شما ایجاد می کند و این واقعیت را که دیگر راه های ارتباطی را قطع می کند. سپس، اگر از فریاد زدن به شدت آسیب دیدید، قاطعانه و در عین حال مؤدبانه از والدین خود عذرخواهی صمیمانه بخواهید.
مقاله مرتبط: يازده استراتژی کنترل خشم که به شما کمک می کند آرام شوید
6.
اگر فریاد زدن خطرناک شد کمک بگیرید. گاهی اوقات یک ساعت یا بیشتر به آنها فرصت دهید تا خنک شوند. اگر جواب نداد سعی کنید دلیل ناراحتی او را توضیح دهید یا سعی کنید او را تشویق کنید و آنها را در آغوش بگیرید یا شاید کمی زمان بیشتری را با آنها بگذرانید تا بفهمید. آیا او سابقه مشکلات خشم یا خشونت خانگی دارد؟ اگر احساس می کنید که فریاد به آزار فیزیکی تبدیل می شود، در تماس با خدمات اورژانس تردید نکنید. اگر خطر فوری است، می توانید با در ايران با 123تماس بگیرید.
